Homestay

Het laatste verslag schreef ik vanuit Hue, sindsdien is er veel gebeurt. Na Hue gingen Sarah en ik Dong Hoi een klein stadje dicht bij de grotten Phong na, paradise cave en dark cave. De busreis van Hue naar Dong Hoi ga ik nooit vergeten. De bedden waren oud en stuk, het stikte er van de kakkerlakken en als kers op de taart BEDWANTEN! De grootste horror rit die ik ooit heb gehad. In Dong Hoi moesten we nog eens 3 uur wachten op onze transfer naar het hostel omdat de andere bus met de andere mensen vertraging had. Uiteindelijk arriveerde we om 01:30 in ons hostel. De volgende dag gingen we de grotten bezoeken. Super cool, gigantisch groot en gewoonweg ongelovelijk. De Dark cave is mijn favo. Dit was nog zonder paden, dus gewoon klimmen en klouteren door de modder!

Van Dong Hoi is het nog eens 12 uur in de bus naar Ha noi. Gelukkig was het een goede bus en konden we redelijk slapen. Aangekomen in Ha Noi gedroegen we ons als kinderen in een snoepwinkel. Overal waren de leukste boutique'jes dus gingen we de hele dag SHOPPEN.( moest ook wel want al onze kleren zaten onder de vlekken en gaten. Halong Bay stond op het programma voor de volgende dag. Bumpy ride om daar te komen maar het was het waard. Het is zo iets prachtigs! Zelfs nu het niet het beste seizoen is om het te bezoeken. Een prachtige kamer op de boot, goed eten en aardige mensen. We hadden besloten niet de party boot te nemen want wat we daar van hoorde klonk als niks voor ons. Terug gekomen was het tijd om onze treinreis te gaan boeken, dit deden we zoals altijd in het hotel.

De treinreis:
Onderweg naar het treinstation realiseerd Sarah zich dat ze haar mobieltje vergeten was. Geen probleem, we dachten dat we alle tijd hadden. Aangekomen op het treinstation bleek dat we niet soft sleapers maar soft seats hadden: Dit was niet wat we wilde! Ik zou het regelen en Sarah ging terug naar het hotel voor haar mobiel. Onderweg naar het hotel crashte de motorreider bijna 3 keer, bracht haar naar het verkeerde hotel en liet haar at the end te veel betalen. Maar tijd om te onderhandelen was er niet want ze had nog 15 minuten voordat de trein vertrok. Ik ondertussen bellen met het boekingbureau. DRAMA want de dame jad ons verkeerd begrepen en de soft seats waren het dubbelen van wat wij hadden betaald. Fuck it dachte we, dan maar een stoel. Racen naar de trein, aangekomen in de wagon bleken het niet zachte stoelen te zijn maar HOUTEN BANKEN! 11 uur lang zitten op zo'n ding ging ons te ver. Terug rennen en meer betalen was onze enige optie. Maar de trein conducteur wou ons er niet uitlaten! We hebben ons letterlijk vrij gevochten en ondertussen tikte de tijd weg. Nog 7 minuten. Rennen met 15 kilo op onze rug, betalen en terug rennen. Op het moment dat we de trein in stappen begint de trein te rijden. Wij kei hard lachen, dat is wat we telkens doen als er iets gebeurd, lachen niet huilen! Deze coupe was comfortabel en we hadden een bed om in te slapen! HALLELUJA!

Sapa is een klein stadje met honderden mensen uit kleine dorpjes er omheen die je allemaal hun Shit aan proberen te smeren. Spullen gedumpte en opzoek naar een gids voor de hick. Twee aardige meisjes uit een dorp 4 uur hicken spraken ons aan en na met andere te hebben gesproken maakte we met hun een afspraak. Twee jongens die we in Dong Hoi hadden ontmoet gingen met ons mee.

De hick en homestay.
Hicken is niet mijn ding, dat weet ik nu. Berg op berg af is zoooo fucking zwaar, en de jongens met wie we waren kwamen net uit het Israelische leger dus het tempo lag hoog. Ik met me domme kop drink niet genoeg en eenmaal aangekomen in het hutje waar we ging slapen ging ik ziek over mijn nek en voelde ik me voor een tijdje zwaar klote. Gelukkig is er zoiets als pillen tegen alles. En na een uurtje voelde ik me al weer beter. Lekker chille, kaart spelletjes spelen was wat we de rest van de dag hebben gedaan. De wandeling naar het huis toe was ontzettend mooi maar omdat we niet is het goede seizoen zijn staan alle rijstvelden droog.
De avond viel en ze gingen onze bedden maken. Dit was lachen want wat ze deden was wat stro op de grond gooien met een deken er over heen. Dit was ons bed. En of dat nog niet genoeg was, GEEN WC niet eens een gat ergens. Nee gewoon waar je maar wilt. PROBLEEM er was geen recht stukje grond te bekennen het was huis weg afgrond. Dus de enige optie was langs de weg zitten en piesen maar. Hier ben ik toch iets te stads voor. Maarja andere keuze was er niet.
Van slapen kwam die nacht niet veel. Er liepen hanen en kippen de gillen, een puppy die bleef janken, honden die blaffen, een huilende baby en een oude man die elk uur het ligt in de kamer aan deed om zijn pijp te kunnen roken. Wat je ook zei het maakte hem niet uit, zijn pijp is zijn leven.
Om half 5 's ochtend begon het leven dus tijd om uit bed te gaan. Allemaal hadden we niet meer dan een uurtje geslapen dus gebroken gingen we oppad om verder te hicken. Veel kwam er niet van want de combo happy water( zelf gestookte rijstewijn van 55%) en geen slaap doet het lichaam niet goed. Om 12 uur kwamen we langs een grote weg en hier stapte we op een scooter om ons terug te brengen.
Het klinkt minder leuk dan het was, we hebben met zijn alle maar ontzettend veel gelachen. En ik zou het voor geen goud willen missen.

Vanavond vertrek mijn bus richting Laos waar het internet beperkt is, de natuur prachtig en de mensen lief. Grote kans dus dat jullie niks van me horen en dat ik niet reageer op verjaardags gebeuren want ik heb geen internet! Zodra ik ergens wifi vind zal ik een teken van leven geven. Tot die tijd, CIAO