de eerste daagjes
Blijf op de hoogte en volg Sarah
10 Maart 2014 | Vietnam, Ấp Thiện Phước
Nu begint het eindelijk tot me door te dringen! Ik ben echt weg en blijf dat ook nog wel even. Maar wat ben ik aan het genieten! Op een klein tegenslagje gaat alles zoals ik had gedroomd.
Ho chi minh city, een stad van drukte, hitte en een heleboel mensen. Toch vind je tussen de drukte rustige schaduwplekjes in mooie parken. Overal lIJkt het alsof iedereen druk in de weer is met hun zaakjes maar als je beter kijkt zie je dat ze gewoon liggen te slapen of even in alle rust een kop soep eten. Soep, ook wel pho genaamd, begint me nu al mijn neus uit te komen. Het is iets heerlijks maar hier wordt het het liefst drie keer per dag gegeten. Gelukkig kent het ook vele andere, soms wat rare, gerechten. ( eendenei gekookt met een volgroeid embryo! )
In HCMC is genoeg te doen! En dat heb ik gedaan ook! Mijn eerste uitstapje was naar de chu chi tunnels en een tempel. De tempel was niks speciaals, een mooie dienst dat wel. Maar ik kan me niet voorstellen dat de mensen zich konden consenteren op hun geloof in het bijzijn van al die toeristen die maar
foto's maakte en met elkaar stonden te praten. Mij leek het meer een grote show! Maar toen kwamen de tunnels, en wat is dat een beleving! Ik, als iemand van 1,60, paste er maar net in. Als je veel groter bent moet je echt kruipen als een baby. Maar het gevoel wat je krijgt als je daar in zit is niet te beschrijven. Het is warm en donker om je heen, je kan alleen maar vooruit. En dan te bedenken dat die mensen dagen lang daar leefde! Voor de rest stelt het park niet veel voor. Tijdens de tour ontmoeten ik de lieftallige Laura, god geprezen er waren voor de rest alleen maar oude mensen, met wie ik aan het eind van de dag een hapje het gegeten op de avondmarkt. Dag drie brak al aan. Eigenlijk stond er een mekongdelta trip gepland maar deze moest ik afzeggen omdat ik me te ziek voor woorden voelde. Uitslapen dan maar en toch wat proberen te doen die dag. En dat deed ik. Alleen ging ik de straat op om de highlights van HCMC te zien. De Notre Dame, het postkantoor, de opera en nog veel meer. Mooi was het, maar wat ik veel leuker vond was gewoon rond hobbelen. De kleine straatjes met alle mensjes met hun bedrijfjes! Das is pas echt leuk!!! Toen ik terug kwam van een lange dag ontmoeten ik mijn nieuwe vriend Mike. Samen met Mike ben ik uit eten gegaan. Mijn laatste dag in HCMC maar niks meer om te doen eigenlijk. Dus besloten Mike en ik eens lekker naar de dierentuin te gaan. Voor we waren vertrokken spraken we met een groepje uit Singapore of om samen wat te gaan lunchen. De dierentuin was beter dan verwacht. Ze hadden enorme kooien en waren niet alleen. Terug bij het hostel, wat trouwens echt geweldig was, zagen we onze Singapore mensen en gingen we naar een restaurant toe waar ik de beste pho tot nu toe heb gegeten. Na de lunch ging ik en een ander meisje naar de ben than market. Dit is de beste plek om namaak spul te kopen. Met geld op zak en klaar om te onderhandelen liepen we maar binnen. Kleur, kleding, kruiden en geluid. Dat is de markt. Na het aanschaffen van twee designer tassen, niet voor mij. En een fikse onderhandeling ( meer dan 130 euro er af gepinkt) waren we toe aan een sigaret en een drankje. De dag zat er al weer bijna op. En omdat zij terug naar huis moest vliegen gingen we terug naar het hostel. Daar aangekomen zat mijn grote vriend Mike aan tafel met een 6 tal Ieren. Erg gezellige mensen met wie we later op de avond Indiaas zijn gaan eten. Er veel drinken zat er voor mij niet in want de volgende ochtend vertrok mijn bus om 7:15. Nu ben ik aangekomen in het heerlijke Mui ne. Waar het een en al zand zon en genieten is.
Ho chi minh city, een stad van drukte, hitte en een heleboel mensen. Toch vind je tussen de drukte rustige schaduwplekjes in mooie parken. Overal lIJkt het alsof iedereen druk in de weer is met hun zaakjes maar als je beter kijkt zie je dat ze gewoon liggen te slapen of even in alle rust een kop soep eten. Soep, ook wel pho genaamd, begint me nu al mijn neus uit te komen. Het is iets heerlijks maar hier wordt het het liefst drie keer per dag gegeten. Gelukkig kent het ook vele andere, soms wat rare, gerechten. ( eendenei gekookt met een volgroeid embryo! )
In HCMC is genoeg te doen! En dat heb ik gedaan ook! Mijn eerste uitstapje was naar de chu chi tunnels en een tempel. De tempel was niks speciaals, een mooie dienst dat wel. Maar ik kan me niet voorstellen dat de mensen zich konden consenteren op hun geloof in het bijzijn van al die toeristen die maar
foto's maakte en met elkaar stonden te praten. Mij leek het meer een grote show! Maar toen kwamen de tunnels, en wat is dat een beleving! Ik, als iemand van 1,60, paste er maar net in. Als je veel groter bent moet je echt kruipen als een baby. Maar het gevoel wat je krijgt als je daar in zit is niet te beschrijven. Het is warm en donker om je heen, je kan alleen maar vooruit. En dan te bedenken dat die mensen dagen lang daar leefde! Voor de rest stelt het park niet veel voor. Tijdens de tour ontmoeten ik de lieftallige Laura, god geprezen er waren voor de rest alleen maar oude mensen, met wie ik aan het eind van de dag een hapje het gegeten op de avondmarkt. Dag drie brak al aan. Eigenlijk stond er een mekongdelta trip gepland maar deze moest ik afzeggen omdat ik me te ziek voor woorden voelde. Uitslapen dan maar en toch wat proberen te doen die dag. En dat deed ik. Alleen ging ik de straat op om de highlights van HCMC te zien. De Notre Dame, het postkantoor, de opera en nog veel meer. Mooi was het, maar wat ik veel leuker vond was gewoon rond hobbelen. De kleine straatjes met alle mensjes met hun bedrijfjes! Das is pas echt leuk!!! Toen ik terug kwam van een lange dag ontmoeten ik mijn nieuwe vriend Mike. Samen met Mike ben ik uit eten gegaan. Mijn laatste dag in HCMC maar niks meer om te doen eigenlijk. Dus besloten Mike en ik eens lekker naar de dierentuin te gaan. Voor we waren vertrokken spraken we met een groepje uit Singapore of om samen wat te gaan lunchen. De dierentuin was beter dan verwacht. Ze hadden enorme kooien en waren niet alleen. Terug bij het hostel, wat trouwens echt geweldig was, zagen we onze Singapore mensen en gingen we naar een restaurant toe waar ik de beste pho tot nu toe heb gegeten. Na de lunch ging ik en een ander meisje naar de ben than market. Dit is de beste plek om namaak spul te kopen. Met geld op zak en klaar om te onderhandelen liepen we maar binnen. Kleur, kleding, kruiden en geluid. Dat is de markt. Na het aanschaffen van twee designer tassen, niet voor mij. En een fikse onderhandeling ( meer dan 130 euro er af gepinkt) waren we toe aan een sigaret en een drankje. De dag zat er al weer bijna op. En omdat zij terug naar huis moest vliegen gingen we terug naar het hostel. Daar aangekomen zat mijn grote vriend Mike aan tafel met een 6 tal Ieren. Erg gezellige mensen met wie we later op de avond Indiaas zijn gaan eten. Er veel drinken zat er voor mij niet in want de volgende ochtend vertrok mijn bus om 7:15. Nu ben ik aangekomen in het heerlijke Mui ne. Waar het een en al zand zon en genieten is.
-
11 Maart 2014 - 18:01
Familie Grosfeld En Oma:
Lieve taart!
Wat heerlijk om van je te horen en zo uitgebreid! Stoer van je dat je je over je ziekheid hebt heengezet en dat je lekker bent gaan genieten. Je omschrijvingen maken dat we een stukje met je mee hobbelen over de straten, ik sla wel dat ei inclusief embryo over vandaag. Haha.
Ik mis je gek, dacht even vandaag hé dinsdag, laten we weer naar pilates gaan! Maar zonder jou toch minder motivatie.. oepsie.
Geniet van Mui ne, even gegoogeld ziet er lekker uit potjandoorie! Lekker kleurtje pakken en je boekie erbij jammiee. Wij zijn jaloers!
En wat een hoop mensen alweer ontmoet. Dat doe je goed!
Hier is alles zoals het hoort, oma in haar rolstoel aan tafel met een peukje (verkeerd om opgestoken uiteraard). en wij lekker koken. Hier is het de afgelopen tijd vet fucking mooi weer geweest! Zelfs een kleurtje gepakt, maar nou schijnt dat het volgende week weer gaat sneeuwen, ik begrijp er geen sikkepit meer van. Global warming my ass.
Ik stuur je van de week een mailtje, nog steeds hetzelfde adres? Daarin past wat meer prive informatie you know.
Dikke kussen van je tante, oom, oma en nicht Gijs
Hou je taai daar moppie en geniet 'm de pan uit!
We love you
-
11 Maart 2014 - 21:26
Sjaantje, Janna, Nappie, Je Nicht You Know:
Lekker krielkipje van me,
Wat een heerlijk bericht! 1,60 of niet je gaat lekker. Vandaag zat ik weer bij kale. Dit keer niet met je paps en mams maar met onze lieftallige ed kroket. We hadden het over je. En dat het precies een week geleden was dat we met jou hier zaten. Nu ben je soep aan het eten met embryo's, te gek! Het klinkt heerlijk allemaal, en ik vind het knap van je dat je het allemaal zo goed aan kan geven wat je wel of niet kan. Ik hoop dat je je wel wat beter voelt. Als ik ziek zou zijn in een land met allemaal soep met baby's zou ik alleen maar jammeren en mama roepen. Je bent een stoere, nicht! We missen je lekkere koppie en blijf vooral dit soort berichten schrijven!!
I LOVE YOU SKATTIE!!!
kusjes likjes je weet het, je nichtje jensel!! -
12 Maart 2014 - 08:35
Ylva Raaff:
(deze heeft Yl pontificaal op FB gezet dus ik plak 'm hier maar even in, dan heb je al je reactie's bij elkaar)
Hee Saar, zo ben je hier zo ben je daar en je doet 't goed zo te horen, ziek kun je maar beter zo snel mogelijk worden, bouw je lekker weerstandjes van op. Ik was vanavond bij je familie, je moeder heeft heerlijk gekookt, je zusie aan de scheikunde en je vader heeft een voetbal wedstrijd gespeeld en ook gewonnen, zegt 'ie, hier gaat het gewoon door. Je moeder dacht nog ergens in 1 van 2 grote ouderwetse koffers nog een cassettebandje van mij te hebben, die ik ooit stuurde 24 jaar geleden (ook ik was eens jong) vanuit Australië toen ik net van een garnalenboot was gestapt, maar we hebben 'm niet gevonden. Heel jammer, had mezelf graag horen vertellen hoe ik de dingen toen zag. Misschien lag ie nog ergens op zolder zei ze Marianne Poort, daar ging ik nog even naar binnen en niet gevonden uiteraard maar ik heb dus nog goeie hoop at 'ie nog bestaat want jésus wat een hoop zooi zeg. Hopelijk komt 'ie boven water voor ik 85 ben want daarna vast doof, blind en waarschijnlijk zelfs behoorlijk dood. Ook geen ramp want zoals vriend Teun van mijn vader op zijn eigen overlijdingskaart laatst had laten drukken;
'Velen zijn mij voorgegaan,
niemand keerde terug met klachten
dood zijn is kennelijk zo beroerd nog niet.'
Maar dit terzijde.
Hou ons hier op de hoogte van je avonturen, maak ons jaloers.
Heb de tijd van je leven, zoen Ylva -
12 Maart 2014 - 14:30
Omi B.:
Prachtig geschreven schatje. Blij dat je direct al zo fijn van start bent gegaan. Ik heb al ouderwets naar je gemailed, maar ga vanaf nu jouw verslagen lezen en reageren natuurlijk als ik online kan komen. Hou je taai, geniet van elke dag in Verwegistan. Wij reizen in gedachten met je mee. Heel veel kussen van opa Ger en mij. -
18 Maart 2014 - 14:06
Diana, David, Jade:
Hi lieffie,
Dat klinkt allemaal geweldig, maar van Marjan hoorde ik dat je alweer ergens anders aan een prachtig strand zit. We missen je hier wel. David staat nu de nieuwe ruimte te schilderen,
Jade en Alex gaan straks naar Byonce en je moeder heeft net een jurk (+Chaneltas) van mij geleend, die haar écht prachtig staat, voor een of ander gala-diner. Ik zit nu met sjoerd in de
galerie, en het is vandaag grauw en miezerig. Eigenlijk we zijn allemaal jaloers op je! O ja, Jade had een 9.1 voor haar geschiedenisproefwerk, moet jij toch leuk vinden als exgouvernante... Schatje, tot gauw weer, kusjes van tante Diana en de rest.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
